welkom op de belevingspagina van onze dichtbundel
sono
je ziet de wereld niet
zwart wit
ook al is dat hoe de mens
jou ziet
als een mythische
vogel van trouw
onschuldig met jouw
maagdelijk witte
geweven vederen
op een zwarte spiegel
die reflecteert
hoe je jezelf begeert
en daarin net
de mens vereert
gestrooide getuigen
daar liggen we nachtelijk
onze adem inhoudend
hopend op een storm
die alles wegspoelt
jouw littekens
achtergelaten broodkruimels
gestrooide getuigen
van geen weg terug
in de grijze stilte van
dit landschap
lik ik het zout van jouw wangen
mijn verdiende tranentrofee
nachtzon
hoe je de blikken
van de hemel afwendt
en in zwart getooid
straalt als een nachtzon
die mijn donker verlangen verlicht
met mijn vinger aan jouw mondhoek
vluchtig jouw spraakwaterval
mijn huid voelen binnendringen
zo word jij mij en word ik
een niemandsland
van zwarte zonnebloemen